αναλλοτρίωτος

-η, -ο

1. αυτός που δεν αλλοτριώθηκε ή δεν επιδέχεται αλλοτρίωση

2. ο αναπαλλοτρίωτος*

3. μτφ. αυτός που δεν μεταβάλλεται στη φύση του

«αναλλοτρίωτη συνείδηση», «αναλλοτρίωτο άτομο».

[ΕΤΥΜΟΛ. < αν- στερ. + αλλοτριώνω. Η λ. μαρτυρείται από το 1840 στο Ιταλοελληνικό Νομοτεχνικό Λεξικό με τις σημασ. 1, 2 (πρβλ. αναπαλλοτρίωτος)].